Hilversum in Kaarten 2

Geplaatst op vrijdag 07 september 2007 @ 11:50 , 1149 keer bekeken

 
Waar is haringboer Sjors (G.H.) Boor gebleven? Met die klemmende vraag zit de Hilversummer die gewend was om bij de kraam van Boor op het Oosterspoorplein af en toe een dood visje bij de staart te grijpen. Maar die grijpt nu mis.

Decennialang stond Sjors Boor met zijn haring achter Hilversum CS op het Oosterspoorplein. Voor aardig wat treinreizigers was hij een vast aanlooppunt. Het assortiment was beperkt, maar de haring was prima. De klanten stonden bij slecht weer droog onder de klep van de kar. Bovenop de kraam prijkte de slogan die Sjors Boor met een kleine wijziging van zijn vader Henk Boor - ook vishandelaar - had overgenomen: ,,Haring (was: 'Vis', red.) van Boor, lekker hoor!'' Daarmee was geen woord te veel gezegd. Zo scoorde hij bij de test van deze krant in 2002 een mooie derde plek met zijn Hollandse Nieuwe: ,,De zachtste en mildste haring van de test, heel licht zout. Als boter in de mond. Soepel.'' En dat voor EUR1,60.

Hilversum kende voorheen meer populaire haringboeren, zoals Teus Poepjes die vijftig jaar lang zo'n beetje overal stond, ook op deze plek. Sjors Boor wist dat zijn stek op de tocht stond. Want met de aanleg van de langzaam-verkeerstunnel onder Hilversum CS door zou ook het hele Oosterspoorplein op de schop gaan. Hij had met NS te maken als eigenaar van de grond waar zijn kraam op stond. Ze moesten nog praten, zei hij, misschien zou hij een andere plek aangeboden krijgen, misschien kon hij terugkeren.

Maar tot verrassing van iedereen, ook de omwonenden, was hij op een dag in juli zomaar dicht en kwamen voor de kraam met de vlaggetjes fietsenrekken in de plaats. De klanten vingen vanaf die dag bot.

Een enkeling mailde de krant: ,,Waar is Boor de visboer gebleven?'' Sjors Boor had het niet van een vreemde. Zijn vader Henk dreef z'n vishandel vanaf 1948 op de Noorderweg in het pand waarin tegenwoordig Chinees restaurant De Blauwe Lotus zit. De van oorsprong Huizer stopte in 1986 toen hij tegen zijn pensioen aan zat.

Op zijn laatste dag bedolven de klanten hem en zijn vrouw Els onder de bloemen. Of zo'n afscheid diens zoon ook gegund is lijkt zeer twijfelachtig. Want niemand weet waar hij is. De overbuurman van eetcafé 't Spoor kwam op 10 augustus terug van vakantie. Toen was de haringkar verdwenen. Tim van café Dudok houdt het op 'een dag in juli'.

Dan maar de gemeente gebeld. ,,Boor is ermee gestopt voor zover ik kan achterhalen'', zegt iemand van de grafische afdeling. Hij heeft even rondgebeld. ,,Het schijnt dat NS geen deal met hem heeft kunnen maken, waarom weet ik niet. En zo'n vergunning is niet overdraagbaar.''

Johan Voorhaar, jarenlang een goede klant van Sjors, denkt iets anders. ,,Ik praatte wel eens met hem. Ik weet zeker dat hij zelf terug had willen komen. Maar het schijnt dat bepaalde mensen zijn kraam vonden misstaan op het nieuwe plein. Dat het niet in de landschapsarchitectuur paste of zo. Te gek voor woorden. Als er iets gezelligheid brengt is het zo'n haringkraam.''